Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

Τα “παιδιά του λαού”
Δημοσιεύθηκε από kseeath στο Ιανουαρίου 11, 2009

Η καλύτερη διαφήμιση των ημερών είναι αυτή της τηλεφωνικής εταιρείας που σατιρίζει τις παλιές ταινίες του Ξανθόπουλου, του “παιδιού του λαού”. Ο εμπνευστής της φαίνεται πως έπιασε το τηλεοπτικό κλίμα των ημερών: “Είμαστε όλοι παιδιά του λαού”.

Κάτι πρέπει να αποτελέσει το έδαφος μιας νέας συναίνεσης. Τα ιδεολογήματα για μια απρόσκοπτη ανάπτυξη (με πιστωτικές κάρτες) και για μια ανέμελη κατανάλωση (με δανεικά), για μια χρυσή ολυμπιάδα (με ντοπαρισμένους αθλητές) για μια νέα διακυβέρνηση (με Βατοπέδια) έσκασαν σαν φούσκα. Με αυτά ο αστισμός επεδίωκε (και πετύχαινε) μια ευρύτερη κοινωνική συναίνεση. Αυτή η συναίνεση έσκασε σαν φούσκα μπροστά στον προθάλαμο της οικονομικής κρίσης και απαξιώθηκε στην εξέγερση του Δεκέμβρη. Και που είσαι ακόμα… Θα πρέπει λοιπόν να οικοδομηθεί μια νέα συναίνεση στο όνομα του “λαού”.

Οι βιτρίνες του λαού

Η απολύτως στοχευμένη βία των διαδηλωτών, έπρεπε να παρουσιαστεί σαν επίθεση ενάντια στην “ιδιοκτησία του λαού”, σαν “τυφλή βία των κουκουλοφόρων” ενάντια στο λαό. Η λογική είναι πως το “μαγαζάκι” που κάηκε, ή έσπασε η βιτρίνα του, θα μπορούσε να είναι του καθενός. Γιατί ποιος θα κλάψει για μια τράπεζα (ειδικά αν είναι καταχρεωμένος σε αυτή);

Ο στόχος των κινητοποιημένων ήταν πρώτιστα τα αστυνομικά τμήματα και οι διμοιρίες των ΜΑΤ. Στη συνέχεια, οι πανταχού παρούσες κάμερες. Οι τράπεζες και τα ΑΤΜ. Τα εμπορικά μεγάλα καταστήματα, αυτά που πληρώνουν ακριβοπληρωμένες διαφημίσεις πριν τις “ειδήσεις” των 8 και τα Σούπερ Μάρκετ. Οι αλυσίδες φαστ φουντ και κινητής τηλεφωνίας. Όλοι ετούτοι οι στόχοι ήταν η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων που χτυπήθηκαν. Παρά τις αναπόφευκτες “παράπλευρες απώλειες”, η αντιβία των ημερών του Δεκέμβρη ήταν απόλυτα στοχευμένη. Μπορεί κανείς να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τη συγκεκριμένη στοχοποίηση, αλλά αυτό είναι μια άλλου επιπέδου κουβέντα. Το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για τα “μαγαζάκια του κοσμάκη”. Αφήνουμε κατά μέρος το αν μπορεί ο καθένας να διατηρεί ένα “μαγαζάκι” και ας συμφωνήσουμε πως στον καπιταλιστικό παράδεισο που ζούμε ο καθένας μπορεί να στήσει τη δική του επιχείρηση. Όχι όμως στη Σταδίου, στην Ερμού και στην πλατεία Συντάγματος. Εκεί, όσο και να ψάξει κανείς δεν θα βρει “μικρό μαγαζάκι”, αλλά υποκαταστήματα τραπεζών και πολυεθνικών εταιρειών. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Το ενοίκιο εκεί έχει κάποιες εκατοντάδες ευρώ το τετραγωνικό μέτρο και άλλα τόσα αέρα.

Ας ξεκαθαριστεί όμως και το θέμα των “παράπλευρων απωλειών”. Όταν από τους διαδηλωτές πεταχτούν κάποιες πέτρες εναντίον μιας διμοιρίας ματατζήδων, υπάρχουν δυο ενδεχόμενα: Αν αυτός που πετάει την πέτρα ξέρει σημάδι, αυτή θα βρει το στόχο της. Αν δεν ξέρει τόσο καλό, θα περάσει δίπλα από τα ΜΑΤ και θα πέσει στη βιτρίνα από πίσω τους. Ακόμη κι έτσι όμως, οι από λάθος σπασμένες βιτρίνες είναι ελάχιστες. Όλοι οι πονηροί δημοσιογράφοι (ας μας πουν πρώτα πόσα ευρώ παίρνουν για να παριστάνουν “τη φωνή του λαού”), δεν τολμούν να δώσουν μια λίστα των επιχειρήσεων που υπέστησαν ζημιές. Δεν πρόκειται για καμιά κοπιαστική δουλειά, η λίστα είναι έτοιμη από τις αποζημιώσεις που πήραν από τον Καραμανλή.

Η δημόσια περιουσία

Δίπλα όμως στο ιδιωτικό κεφάλαιο στόχος έγιναν και δημόσια κτίρια, δημόσια περιουσία. Αυτή άραγε, δεν ανήκει σε όλο το λαό και δεν την πληρώνουμε όλοι μας;

Ας δούμε τι αποτελεί δημόσια περιουσία και χτυπήθηκε. Τα αστυνομικά τμήματα, οι στάσεις λεωφορείων, οι κάμερες, το κτίριο ενός υπουργείου, το δημαρχείο κάποιας επαρχιακής πόλης, ένα πανεπιστημιακό κτίριο, ένα δικαστικό μέγαρο. (Τα γραφεία όμως του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής, το Μετρό δεν είναι). Από όλα αυτά το μόνο που ο λαός αισθάνεται δικό του (αν και πληρώνει για όλα) είναι η στάση λεωφορείου και τα πανεπιστημιακά κτίρια. Και πολύ καλά κάνει. Η δημόσια ιδιοκτησία σε αυτό το κράτος δεν είναι λαϊκή περιουσία.

Όταν τα πάντα έχουν γίνει ιδιωτικά, στο κράτος απομένει μόνο ότι σχετίζεται με την καταστολή. Οι κάμερες, τα μπατσάδικα, τα δικαστήρια, οι φυλακές και τα υπουργεία). Οι θεομπαίχτες που έχουν πλουτίσει από το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας, που ξεπουλάν ακόμη και τις λίμνες, έχουν το θράσος να ζητούν από το λαό να σεβαστεί τις χαφιεδοκάμερες και τα κρατικά κτήρια γιατί είναι “δημόσια περιουσία”. Κι όμως ακούστηκαν και τέτοια.

Τα πανεπιστήμια είναι μια εξαίρεση, που όσο κι αν έχουν λυσσάξει, δεν έχουν καταφέρει ακόμη να τα παραδώσουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Γι αυτό και το κίνημα τα σεβάστηκε, γιατί τα θεωρούσε δικά του και αυτό είναι δείκτης της συνείδησης του κινήματος, που η αντιβία του δεν ήταν καθόλου τυφλή. Μάταια προσπαθούσαν να δείξουν από τα κανάλια πως οι “κουκουλοφόροι” καίνε την Νομική και τη Βιβλιοθήκη. Απλώς έλεγαν ψέματα.

Οι γιορτές των φτωχών και το δέντρο του Κακλαμάνη

Η ανάλαφρη νότα του λαϊκισμού ήταν τα “εορταστικά” επιχειρήματα. Ο “βωβός” δήμαρχος των Αθηνών, έκλεγε πως θα πρέπει να μην χαλάσει η χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα των ημερών, γιατί οι γιορτές είναι “για το λαό”. Κορυφαίο σύμβολο των “λαϊκών γιορτών” το πλαστικό δέντρο στο Σύνταγμα. Κάθε χρόνο εξηγεί ο δήμαρχος, οι φτωχοί και ο λαός κατεβαίνουν στο Σύνταγμα για να γιορτάσουν. Και εν μέρει έχει δίκιο. Όσο ο “άρτος” περιορίζεται, τα “θεάματα” είναι ένα πολύ σπουδαίο μέσο για να κρατιέται το πόπολο υποταγμένο, ιδίως όταν είναι κακόγουστα. Είναι η λαμπερή βιτρίνα που κρύβει μια ζωή καθόλου λαμπερή. Με τη διαφορά ότι φέτος τα παιδιά κατέβηκαν στο Σύνταγμα νωρίτερα, για να δημιουργήσουν και να βιώσουν μια άλλη “γιορτή”. Στη γιορτή αυτή δεν χωρούσε το πλαστικό δέντρο. Το δέντρο του φετινού Δεκέμβρη, η λαμπερή βιτρίνα τους κάηκε. Μάλλον όμως ήταν πιο ταιριαστή εικόνα να μείνει στολισμένο με σκουπίδια και τα ΜΑΤ να το φυλάνε, με τον κόσμο γύρω να τους φωνάζει πως: “αφήσατε τα δάση να καούν για πλάκα και τώρα φυλάτε το δέντρο του μ… άκα”.

Οι υπερασπιστές του λαού

Η κινητοποίηση των τραμπούκων στην Πάτρα αρχικά και άλλού ύστερα, έγινε ακριβώς στη βάση της υπεράσπισης της “λαϊκής” περιουσίας. “Οι φιλήσυχοι πολίτες που κινητοποιήθηκαν για να προστατέψουν τα μαγαζιά τους”. Έτσι παρουσίαζαν οι τηλεοράσεις την κινητοποίηση της χρυσής αυγής και των παρακρατικών φίλων του Καλαμπόκα στην Πάτρα. Κι όμως, στην Πάτρα δεν έσπασε κανένα μαγαζί, παρά μόνο τράπεζες. Άλλωστε και οι τραμπούκοι μαζεύτηκαν μόνο όταν έφτασαν οι διαδηλωτές μπροστά στο δημαρχείο για να βοηθήσουν τα ΜΑΤ να το προστατέψουν. Ο ακροδεξιός δήμαρχος της Λάρισας έκανε δημόσια έκκληση στους λαρισαίους τραμπούκους να “ακολουθήσουν το παράδειγμα των πατρινών”, και (εφόσον στη Λάρισα οι διαδηλωτές δεν επιτέθηκαν σε κανένα μαγαζί, αλλά στο αστυνομικό τμήμα και το δημαρχείο) τους καλούσε από τα τοπικά κανάλια να προστατέψουν “τη δημοκρατία και τον πολιτισμό” ενάντια στους διαδηλωτές. Από την επόμενη μέρα πήρε μυρωδιά τη γραμμή της εποχής και εξηγούσε πως οι παρακρατικοί τραμπούκοι ήταν “απλός λαός” που υπεράσπιζε την “λαϊκή ιδιοκτησία”.

Οι εξεγερμένοι

Αν όμως τελικά αυτός που βγήκε ζημιωμένος το Δεκέμβρη είναι ο “λαός” και η περιουσία του, τότε αυτοί που κινητοποιούνται είναι “εχθροί του λαού”. Εδώ οι στυλοβάτες της νέας “λαϊκής” συναίνεσης, απευθύνθηκαν για βοήθεια στους ειδικούς του είδους, στον Περισσό. Ποια είναι η καλύτερη μαρτυρία από αυτή του κόμματος που μάχεται για τα συμφέροντα της “σύγχρονης λαϊκής οικογένειας”; Έκαστος στο είδος του. Το ΚΚΕ μίλησε για “ξένα και ντόπια κέντρα”, για “προβοκάτσιες” και “πράκτορες”, για “κωλόπαιδα πλούσιων οικογενειών”, για “βολεμένους”. Δεν έχει σημασία αν όλα αυτά αντιβαίνουν την κοινή λογική. Δεν έχει σημασία καν αν αυτές οι ερμηνείες είναι πειστικές. Σημασία έχει να προστεθούν στον ορυμαγδό της “λαϊκής” κατακραυγής ενάντια στην εξέγερση της νεολαίας. Το ΚΚΕ βέβαια δέχτηκε τα καθήκοντα που του ανέθεσαν και προσπάθησε να ανταπεξέλθει σε αυτά υπερβάλλοντας εαυτόν. Και τι δεν είπε, και τι δεν λέει. Το χυδαιογράφημα με τίτλο “το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά” που δημοσίευσε ο Ριζοσπάστης

(http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/12/2008&id=10422&pageNo=8&direction=1),
συμπυκνώνει καλύτερα από οτιδήποτε άλλο γράφτηκε όλες αυτές τις μέρες σε αυτή την κατεύθυνση. Το ΚΚΕ έχει την τιμή να είναι δικό του το κείμενο που εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο την οικοδόμηση της μαύρης συμμαχίας των “παιδιών του λαού”.Οι μπάτσοι των 700 ευρώΤα παιδιά του λαού λοιπόν θα μας φυλάξουν από τους “κουκουλοφόρους”. Κι αν κάποιος από αυτούς θολώνει καμιά φορά και πυροβολά για να σκοτώσει, είναι εξαίρεση (και ίσως μάλιστα κατανοητή). Είναι όλοι τους σκληρά εργαζόμενοι, είναι “παιδιά του λαού”. Λοιπόν τις τελευταίες μέρες τα ακούσαμε κι αυτά. Ότι οι ματατζήδες είναι η “γενιά των 700 ευρώ”! Επειδή μάλιστα είναι και από τους πιο σκληρά εργαζόμενους –ειδικά τις τελευταίες ημέρες- είναι και οι πρώτοι που δικαιούνται αύξηση. Και ένταξή τους στα βαρέα.Αυτή η γελοιότητα φανερώνει και το μέγεθος της κρίσης τους. Όταν τα διάφορα ιδεολογήματα του αστισμού έχουν γίνει κουρέλια, όταν το εποικοδόμημά τους αμφισβητείται ανοιχτά, προσπαθούν να οικοδομήσουν μια νέα συναίνεση με υπόβαθρο την ανάγκη της καταστολής στο όνομα του “λαού”. Αν κάποιος πει πως είναι ηλίθιοι, δεν θα έχει άδικο, ωστόσο αυτό παραμένει μια επιφανειακή ερμηνεία της πραγματικότητας. Γιατί στην πραγματικότητα στόχος τους δεν είναι να αποσπάσουν μια πλατιά ιδεολογική συναίνεση, αλλά να οργανώσουν το δικό τους στρατόπεδο. Να το εξοπλίσουν ιδεολογικά, πριν το οργανώσουν πραχτικά. Και ο χρόνος πιέζει.Τα “μαγαζάκια” σε λίγο θα κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο. Οι εργαζόμενοι θα γίνονται άνεργοι ή μισοάνεργοι (και οπωσδήποτε χειρότερα αμειβόμενοι). Η λαμπερή βιτρίνα του σάπιου εκμεταλλευτικού τους συστήματος που τώρα έχει ραγίσει, μπορεί αύριο να γίνει θρύψαλα. Όχι από τις επιθέσεις των “κουκουλοφόρων” αλλά από την τυφλή βία της οικονομικής κρίσης. Τα “λαϊκά” τάγματα που θα προσπαθήσουν να υπερασπιστούν “την τάξη και την ασφάλεια” είναι δοκιμασμένη ήδη από τη δεκαετία του 30. Για να τη χτίσουν το 2009 πρέπει να συκοφαντήσουν το Δεκέμβρη του 2008.Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν μια “παρεξήγηση” μας είπε αρχικά ο Κούγιας. Σε αυτή τη γραμμή στοιχίστηκαν όλοι οι “υπερασπιστές του λαού” ενάντια στους “κουκουλοφόρους”. Τι έχουν να χωρίσουν οι μπάτσοι “των 700 ευρώ” με τη γενιά “των 700 ευρώ” που τα σπάει όλα; Απλά μια παρεξήγηση. Ε, κι αν οι μπάτσοι ξυλοφόρτωσαν εκατοντάδες νέους και μάζεψαν άλλους τόσους, ο καθένας μπορεί να πάρει τηλέφωνο από το τμήμα και να πει όπως και ο Ξανθόπουλος της διαφήμισης: “Συνδέστε με, με τη μανούλα μου να της πω ότι λύθηκε η παρεξήγηση”.Θα θέλανε. Δυστυχώς, όμως για τα αστικά επιτελεία, η συνείδηση του λαού δεν χτίζεται μόνο στα τηλεπαράθυρα και στους καναπέδες, αλλά στις διαδηλώσεις και στους δρόμους του κινήματος. Και εκεί τελικά δίνονται και οι εξηγήσεις και λύνονται και οι παρεξηγήσεις.
Κώστας Ρουσίτης
Η τρομοϋστερία του αστυνομικού παρακράτους δεν θα περάσει
Δημοσιεύθηκε από kseeath στο Ιανουαρίου 8, 2009
Με αφορμή την ένοπλη επίθεση κατά επίσης οπλισμένων αστυνομικών όπισθεν του Εθνικού Μουσείου και τον τραυματισμό ενός εξ αυτών, έχει εξαπολυθεί ένα όργιο τρομοκρατίας και απειλών κατά του μαζικού κινήματος, της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου. Αμέσως μετά την επίθεση δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ κύκλωσαν τα Εξάρχεια συλλαμβάνοντας 100 και πλέον πολίτες και τρομοκρατώντας οποιονδήποτε βρίσκονταν μπροστά τους, δήθεν ψάχνοντας να βρουν τους δράστες της επίθεσης. Μόνο ηλίθιοι μπορεί να πιστεύουν ότι θα έβρισκαν οτιδήποτε ψάχνοντας μέσα στα Εξάρχεια και μεταξύ ανύποπτων περαστικών. Ο στόχος είναι περισσότερο από προφανής. Η σύνδεση της επίθεσης με το κίνημα, την αριστερά και τους αντιεξουσιαστές οι οποίοι συλλήβδην κατηγορούνται ως οι “ηθικοί αυτουργοί”, και ως εκ τούτου δικαιολογείται η τρομοκράτησή τους από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής και η επιβολή στρατιωτικού νόμου στο κέντρο της Αθήνας.
Από το πρωί της Δευτέρας 5/1 κυβέρνηση, εκπρόσωποι της ΓΑΔΑ, μπασκίνες συνδικαλιστές, ασφαλίτες, χουνταίοι αναλυτές, αστυνομικοί ρεπόρτερ που επαναλαμβάνουν με μανία τις αστυνομικές “διαρροές”, από κοινού με γραβατομένους φασίστες και όλο το κατακάθι της “νοικοκυροσύνης” του νόμου και της τάξης, περιφέρονται στα κανάλια απειλώντας θεούς και δαίμονες, ζητώντας δηλώσεις μετάνοιας ακόμα και από τους γελοίους οικοδεσπότες τους, αλλά πάνω από όλα από το ΣΥΡΙΖΑ και όσους στάθηκαν στο πλάι και όχι απέναντι στην νεολαιίστικη εξέγερση, μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Στην πραγματικότητα ένα πράγμα τους απασχολεί, πολύ περισσότερο φυσικά από τα κροκοδείλια δάκρυα για τον τραυματισμένο αστυφύλακα. Πως θα αποκατασταθεί το κύρος της αστυνομίας και μαζί με αυτή το κύρος του πολιτικού συστήματος και της κυβέρνησης που πλέον στο λαϊκό υποσυνείδητο είναι καταγραμμένη σαν μια συμμορία που συστηματικά λεηλατεί τη δημόσια περιουσία και τον μόχθο του εργαζόμενου λαού. Όλοι αυτοί τώρα καλούν να μην πραγματοποιηθεί το συλλαλητήριο της 9ης Γενάρη, να μην συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις, να κλειστούμε στα σπίτια μας και να συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τις μούρες τους μέχρι να τελειώσουν το πλιάτσικο.
Ουστ από δω φαρισαίοι υποκριτές
Το τσούρμο των υποκριτών που τσιρίζουν από το πρωί της Δευτέρας στα κανάλια και θα συνεχίζουν μέχρι να μας τρυπήσουν τα αυτιά, “για το αίμα των αθώων αστυνομικών”, για τους “δολοφόνους τρομοκράτες” και για τους “ηθικούς αυτουργούς” που καθώς φαίνεται είναι τα 2/3 του πληθυσμού που αρνούνται πλέον να κυβερνιούνται από το αστυνομικό κράτος και παρακράτος της ΝΔ, είναι ακριβώς οι ίδιοι που όταν η πραιτοριανή αστυνομία τους δολοφονεί, μιλάνε για “μεμονωμένα περιστατικά” και “ατυχή γεγονότα”.
Είναι οι ίδιοι που μόλις κανείς τους καταγγείλει, κάνουν τα πάντα για να μην φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο, αφού πρώτα φροντίσει ένας “ανεξάρτητος” εισαγγελέας να τη στείλει δια παντός στο αρχείο, είναι οι ίδιοι που φροντίζουν τα όπλα να έχουν εκπυρσοκροτήσει και οι σφαίρες να έχουν εξοστρακιστεί, είναι οι ίδιοι που αφού ρίξουν μερικούς μετανάστες σε κανένα ρέμα μετά θα μας λένε ότι έπεσαν μόνοι τους, είναι ακριβώς οι ίδιοι που συνέλαβαν τουλάχιστον 350 ανθρώπους στις διαδηλώσεις του Γενάρη, για να τους σαπίσουν στο ξύλο και να τους φορτώσουν στους περισσότερους το μισό ποινικό κώδικα ακόμα και κατηγορίες βάσει του αντιτρομοκρατικού νόμου. Είναι οι ίδιοι που μας έπρηξαν με τις τζαμαρίες θεωρώντας ότι οι ανθρώπινες ζωές, τα χημικά αέρια και ότι προξενούν αυτά, οι εκατοντάδες τραυματισμοί από ξυλοδαρμούς ενόπλων σε άοπλους διαδηλωτές είναι ήσσονος σημασίας σε σχέση με το μείζον που είναι το χριστουγεννιάτικο πλαστικό δέντρο του Κακλαμάνη και οι βιτρίνες της Σταδίου και της Ερμού. Είναι ακριβώς οι ίδιοι που στην τρομοκρατική δολοφονική επίθεση, από γκάνγκστερ της εργοδοσίας, με βιτριόλι κατά της μετανάστριας βιοπαλαίστριας Κωσταντίνας Κούνεβα μητέρας ενός ανήλικου παιδιού η οποία χαροπαλεύει, όχι μόνο δεν έκαναν το παραμικρό για να βρούνε τους ενόχους αλλά ούτε καν μια δήλωση συμπάθειας για το θύμα και καταδίκης των δολοφόνων.
Που ήταν εδώ η δικαιοσύνη να κινήσει αυτεπάγγελτη δίωξη για αυτήν την κακουργηματική επίθεση; Που ήταν η “καλή” αστυνομία” να κάνει μια σκούπα έξω από το ΣΕΒ, ή έξω από τη Ρηγίλης μήπως και βρει κανέναν φυσικό ή ηθικό αυτουργό; Πού ήταν αυτοί να καλέσουν σε ανάκριση τον “νοικοκύρη” εργοδότη της που την απειλούσε καθημερινά για τη συνδικαλιστική της δράση; Μα που να ήταν. Μόλις που είχαν θάψει τα αμέτρητα σκάνδαλα, των κουμπάρων, των υποκλοπών, των απαγωγών, των ομολόγων, των αυθαιρέτων, του Ζαχόπουλου, των off-shore του Βουλγαράκη, των βατοπεδίων, της Simens, του χρηματιστηρίου. Είναι οι ίδιοι που στο ολοκαύτωμα των 3 εκ. καμένων στρεμμάτων και στους 80 νεκρούς που άφησαν πίσω τους οι στάχτες δεν είδαν καμία ποινική ευθύνη της πολιτείας. Ξεθεωμένοι από τα κουκουλώματα της ασυδοσίας των αφεντικών τους, κάνουν την πάπια όταν ο απλός λαός χρειαστεί την ανάγκη του “κράτους δικαίου”.
Άθλιοι υποκριτές. Εσείς δεν είσαστε που για το έγκλημα κατά του πληθυσμού της Γαζας δεν βγάζετε άχνα. Εσείς δεν είσαστε που δικαιολογείτε τις επιθέσεις του Ισραήλ αρκεί τάχα να μην στοχεύουν άοπλους πολίτες. Ούτε μια τόση δα καταδίκη για τους εγκληματίες πολέμου που ισοπεδώνουν νοσοκομεία, πολυκατοικίες και νηπιαγωγεία. Που είναι οι πολιτικάντηδες και οι λακέδες τους δημοσιογράφοι των δελτίων των 8 να σιχτιρίσουν το έγκλημα. Πουθενά οι απατεώνες. Εσείς δεν είσαστε που φυλάτε το άντρο της διεθνούς τρομοκρατίας τις πρεσβείες των ΗΠΑ και του Ισραήλ σαν αστακό. Τολμάτε να μιλάτε για ανθρώπινες ζωές, όταν το έχετε βουλώσει στο έγκλημα πολέμου που γίνεται εδώ και 10 μέρες μπροστά στη μούρη σας και δήθεν είσαστε ανήμποροι να αντιδράσετε. Όχι δεν είσαστε ανήμποροι, είσαστε συνένοχοι και συνέταιροι, αποτελείτε μέρος της ίδιας οργανωμένης συμμορίας και δράτε από κοινού με στόχο την τρομοκράτηση και την εξόντωση όσων αντιστέκονται στις αθλιότητες σας. Και έχουν το θράσος να μιλάνε για τους “ανήμπορους” και “απροστάτευτους” αστυνομικούς των “700 ευρώ”. Τι να πει κανείς. Τα ίδια σκουλήκια έστρωσαν το δρόμο πριν 80 χρόνια στις ναζιστικές συμμορίες του Χίτλερ. Άξιος ο μισθός σας καθάρματα.
Καμία μετάνοια στο αστυνομικό κράτος και τους νοσταλγούς της χούντας και των σταλινικών γκουλάκ
Σύσσωμο το αστυνομικό παρακράτος από κοινού με το φασιστικό σκουπιδαριό απαιτεί εδώ και τώρα από το κίνημα και τις πολιτικές τους οργανώσεις να γονατίσουν μπροστά τους και να μετανοήσουν για την εξέγερση του Δεκέμβρη. Δίπλα σε αυτό τον οχετό το ΚΚΕ της εθνοθρησκόληπτης Κανέλη που μαζί με τους χουνταίους κατηγορούν κάθε τρεις και λίγο το ΣΥΡΙΖΑ και όσους στηρίζουν την εξέγερση ενάντια στο αστυνομικό κράτος του Καραμανλή.
Ε λοιπόν πάρτε χαμπάρι μια και καλή. Δεν γονατίζουμε μπροστά σας, ούτε πρόκειται να απολογηθούμε για οτιδήποτε, ειδικά σε εσάς που υπάρχετε μόνο για να τρομοκρατείτε, να σκοτώνετε και να βασανίζετε όσους δεν ανέχονται την εκμετάλλευση, την αδικία, την εξουσία των αφεντικών σας και τη δική σας ασυδοσία και ατιμωρησία.
Και γατί φωνάζετε ρε νοσταλγοί της χούντας; Γιατί απαιτείτε δηλώσεις μετάνοιας από την αριστερά; Μήπως αυτό είναι προϋπόθεση για να βρείτε ποιοι σας επιτέθηκαν. Τι σας εμποδίζει να εξαντλήσετε τα δικαιώματα που σας δίνει ο νόμος που εξάλλου εκπροσωπείτε; Τι ανησυχείτε; Όλα τα έχετε. Χιλιάδες ενόπλους, εκατοντάδες εισαγγελείς και δικαστικούς να σας συνδράμουν, κάμερες, χαφιέδες, ρουφιάνους πάσης φύσεως. Τι διαμαρτύρεστε και παριστάνετε τους κατατρεγμένους και τους ριγμένους. Γιατί ανησυχούν οι συνδικαλιστές αστυφύλακες, μήπως και δεν αποδοθεί δικαιοσύνη; Μήπως και οι σφαίρες πάθουν εξοστρακισμό;
Όχι φυσικά! Δεν υπάρχει κανένας λόγος να χτυπιούνται για αυτό στα κανάλια. Ο λόγος είναι άλλος. Να τρομοκρατήσουν το κίνημα, να το παίξουν θύμα, να αποκαταστήσουν το ρόλο τους όχι για να γίνει καλύτερη η αστυνομία, αλλά για να συνεχίσει να σπέρνει το φόβο στους καταπιεσμένους και να σπάει τα κόκαλα σε όσους αμφισβητούν την εξουσία και την πολιτική της στους δρόμους.
Βεβαίως ένας αριστερός, ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος που μισεί την αδικία και την εκμετάλλευση έχει κάθε λόγο να απεχθάνεται το αίμα. Αυτός είναι που περισσότερο από όλους και για λόγους αρχής δεν θα επιθυμούσε να λυθούν οι διαφορές με μια αιματηρή αναμέτρηση. Πολύ περισσότερο από όλους αυτούς που χτυπιούνται για τον αστυφύλακα και που θα εύχονταν να είναι νεκρός, ένας αγωνιστής της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ελευθερίας, θα απεύχονταν μια τέτοια εξέλιξη. Μόνο που αυτή η ευχή δεν είναι καθόλου επιλεκτική.
Όμως αυτοί που ζητάνε αίμα είναι το κράτος και οι πραιτοριανοί του. Είναι αυτοί που βομβαρδίζουν τους άοπλους διαδηλωτές, με καρκινογόνα χημικά απαγορευμένα από τις διεθνείς συμβάσεις ακόμα και για πόλεμο, είναι αυτοί που ξυλοφορτώνουν και βασανίζουν κρατούμενους ακόμα κι αν αυτό θεωρείται έγκλημα πολέμου, είναι αυτοί που αν βρεθούν κατηγορούμενοι για οποιοδήποτε έγκλημα ακόμα και για φόνο τη σκαπουλάρουν στη χειρότερη με 2 χρόνια στη φυλακή, όσα κι ένας οποιοσδήποτε πολίτης αν βρεθεί κατηγορούμενος για ένα απλό πλημμέλημα. Αυτοί οι αιμοσταγείς πολιτικάντηδες δεν ντρέπονται να λένε αυτές τις αηδίες μαζί με τους νοσταλγούς του Χίτλερ και του Άουσβιτς. Οι ίδιοι μας έλεγαν ότι ο Κοτρωνέας είναι μια μεμονωμένη περίπτωση και ότι δεν μπορεί να ευθύνεται για την πράξη του ολόκληρη η αστυνομία και το κράτος. Και τώρα ρε υποκριτές γιατί ευθύνεται όλο το κίνημα, τα Εξάρχεια, ο ΣΥΡΙΖΑ, η άκρα αριστερά, οι νεολαίοι που διαδηλώνουν, το άσυλο και όποιος δεν σας κάνει κέφι; Γιατί δηλαδή αυτό εδώ δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό; Γιατί δεν ψάχνετε μήπως οι σφαίρες εξοστρακίστηκαν ή μήπως τα όπλα εκπυρσοκρότησαν ή ακόμα μήπως αυτοί που σας επιτέθηκαν ήταν εν βρασμώ ψυχής ή ακόμα και έγκλημα τιμής (όπως ακούστηκε για την Κούνεβα);
Λοιπόν ακούστε το καλά απόγονοι της χι και των γερμανοτσολιάδων. Πρώτα θα απολογηθείτε για τις χιλιάδες οικογένειες που έχετε καταστρέψει από την κατοχή, τα Δεκεμβριανά και τον Εμφύλιο. Πρώτα θα απολογηθείτε για τα εγκλήματα του αστυνομικού παρακράτους της ΕΡΕ και των ανακτόρων, για τα ξερονήσια και τις εκτελέσεις εκατοντάδων αγωνιστών, πρώτα θα ψάξετε αναμεταξύ σας για τη δικτατορία του Παπαδόπουλου και τους εκατοντάδες νεκρούς του Πολυτεχνείου, πρώτα να βρείτε τους φονιάδες του Σιδέρη, του Κουμή, της Κανελοπούλου, του πακιστανού μετανάστη που ρίξατε στο χαντάκι και σκοτώθηκε στην Πέτρου Ράλλη πριν δύο μήνες, πρώτα θα φέρετε τους δολοφόνους της 40χρονης Μαρίας Κουλούρη στη Λευκίμη της Κέρκυρας, πρώτα θα βρείτε και θα αποκαλύψετε τα εγκλήματα και τους βασανισμούς εκατοντάδων ή και χιλιάδων μεταναστών και αγωνιστών στα αστυνομικά κάτεργα και μετά θα μιλήσετε για την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Και κάτι ακόμα. Η κυβέρνηση και όσοι έχουν αναλάβει καθήκοντα απολογητή της, θα πρέπει να συνηθίσουν και στην ιδέα ότι η πραγματικότητα ξεπερνάει κατά πολύ την τηλεοπτική τους φαντασίωση. Λίγο περισσότερο σωφροσύνη δεν θα έβλαπτε τούτες τις στιγμές. Υπάρχει ζωή και μετά τη ΝΔ, το ΛΑΟΣ, το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ.
Κάτω η κρατική τρομοκρατία
Εδώ και δύο μέρες στο κέντρο της Αθήνας η αστυνομία μιμείται τους ναζήδες και τους ταγματασφαλίτες στο μπλόκο της Κοκκινιάς. Ανοίγουν σπίτια, μπουκάρουν σε μαγαζιά, βρίζουν όποιον δεν συνάγει με τις προδιαγραφές του κάθε καθυστερημένου μπάτσου, στήνουν σκευωρίες σε αγωνιστές, έχουν πλέον το ελεύθερο να χτυπάνε και να συμπεριφέρονται σαν βαρβαρικός στρατός κατοχής. Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση προκαλεί ανοιχτά τη σύγκρουση σε ένα χώρο και μια στιγμή που πιστεύει ότι έχει το συσχετισμό. Όμως αυτό που την καιει περισσότερο δεν είναι να καθαρίσει με τα Εξάρχεια, ούτε να στριμώξει ακόμα πιο πολύ τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο χειρότερος εφιάλτης της είναι ένας νέος Δεκέμβρης. Γι’ αυτό και προσπαθεί με προληπτικές κινήσεις ανοιχτής τρομοκρατίας να κλείσει τον κόσμο και ιδιαίτερα τη νεολαία στο σπίτι τους. Ίσως το καταφέρουν, ίσως και όχι. Αυτό θα φανεί πολύ γρήγορα στις επόμενες μέρες. Το συλλαλητήριο της 9ης Γενάρη θα πρέπει να είναι μια μαζική απάντηση στο αστυνομικό παρακράτος και την κυβέρνηση Καραμανλή. Επίσης θα είναι μια σκληρή απάντηση στο φασισταριό και τη εθνοσταλινική κλίκα της ηγεσίας του ΚΚΕ που έχουν αναλάβει το ρόλο της πέμπτης φάλαγγας της παραπαίουσας κυβέρνησης.
Όμως ακόμα κι αν επιτύχουν το σκοπό τους, θα πρέπει να ξέρουν ότι οι επόμενες βδομάδες θα είναι εξίσου κρίσιμες. Όταν η ύφεση θα σκάσει πάνω στα μαγαζάκια, όταν η αγορά θα στεγνώσει τελείως, όταν οι μεγάλες επιχειρήσεις αρχίσουν τις μαζικές απολύσεις, όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι θα απαιτήσουν ξανά τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα (γιατροί, εφ’ άπαξ) και όταν ο Αλογοσκούφης θα ψάχνει γονυπετής τα 50 δις € για να πληρώσει τα δάνεια και τους τόκους της φιλελεύθερης φούσκας της τελευταίας 15ετίας. Τότε να δούμε από πού θα φύγουν.
Υ.Σ.
Η ένοπλη επίθεση σίγουρα προκαλεί ερωτηματικά σε κάθε αγωνιστή, για το αν θα χρησιμοποιηθεί από το κράτος για κλιμάκωση της καταστολής, για το αν είναι μια προβοκατόρικη ενέργεια που επίσης θα χρησιμοποιηθεί για το ίδιο σκοπό, για το αν είναι ενέργεια μιας οργάνωσης ένοπλης βίας όπως αφήνει να διαρρεύσει η αστυνομία κ.ο.κ. Ότι κι αν είναι, ένα είναι σίγουρο. Η σύγκρουση με το αστικό κράτος δεν μπορεί να είναι μια υπόθεση ορισμένων ζορό που έχουν αναλάβει εργολαβικά το ρόλο του λαϊκού τιμωρού. Ιστορικά η τακτική αυτή έχει αποτύχει να λειτουργήσει και ως τιμωρού και ως πυροκροτητή του μαζικού κινήματος. Το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του μπορούν να αντιμετωπιστούν αποφασιστικά και νικηφόρα μόνο από ένα κίνημα που δίνει τη δυνατότητα συμμετοχής σε χιλιάδες και εκατοντάδες χιλιάδες εξεγερμένους να δράσουν από κοινού, να επεξεργαστούν τις εμπειρίες τους, να οργανώσουν το κίνημά τους, και σε τελευταία ανάλυση να αναλάβουν και τις ευθύνες που απορρέουν από την ίδια τους τη δράση. Οι οργανώσεις που δρουν έξω από αυτές τις διαδικασίες χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα, αυτονομούνται και τελικά αποκτούν συμφέροντα που αφορούν όχι το κίνημα αλλά τη δική τους επιβίωση.
Το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και όχι αστυνομικό. Το κίνημα πρέπει να απορρίψει τέτοιες μορφές δράσης, όχι γιατί τόσο γιατί αυτές ενδεχομένως γίνονται το άλλοθι για περισσότερη καταστολή, όσο γιατί γίνονται εύκολη λεία στα χέρια των μηχανισμών κρατικής καταστολής. Όσοι τώρα νομίζουν ότι με το να αποποιούνται γενικώς τη βία και να δίνουν πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης θα αμβλύνουν τα σχέδια της κρατικής καταστολής είναι εντελώς γελασμένοι, για να μην πούμε ανόητοι. Το κράτος δεν χρειάζεται καμία αφορμή για να εκδηλώσει ανοιχτά το κατασταλτικό του μένος. Το κάνει εδώ και καιρό απέναντι στις πλέον ειρηνικές εκδηλώσεις. Το έκανε τη Δευτέρα σε μια ειρηνική εκδήλωση πολιτών της Πτολεμαϊδας όταν περικυκλώθηκε από αστυνομικές δυνάμεις συλλαμβάνοντας και παίρνοντας τα στοιχεία σε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή την απολύτως νόμιμη εκδήλωση, δύο εκ των οποίων παραπέμφθηκαν στο αυτόφωρο!!! (polites-sto-dromo.blogspot.com). Κάθε αγώνας, κάθε απεργία, διαδήλωση, σύγκρουση, πράξη ανυπακοής, ακόμα και ένα λεκτικό επεισόδιο που προκαλούν συχνά οι διμοιρίες των ΜΑΤ μπορεί να γίνει η αφορμή για να ματοκυλιστεί μια διαδήλωση. Μόνο στις λιτανείες του ΚΚΕ δεν υπάρχει αυτός ο κίνδυνος.
Η αντιμετώπιση της καταστολής του κράτους είναι ζήτημα συσχετισμού, αποφασιστικότητας και οργάνωσης και όχι ζήτημα καλής διαγωγής. Γι’ αυτό και τώρα απαιτείται η μέγιστη αλληλεγγύη ανάμεσα σε όλα τα κομμάτια του κινήματος. Κανένας όμηρος στα χέρια της κρατικής τρομοϋστερίας που προωθείται συστηματικά από το σύνολο των καθεστωτικών ΜΜΕ. Οι απειλές και τα ουρλιαχτά δεν πρέπει να φοβίσουν κανέναν αγωνιστή και αγωνίστρια. Η δύναμή μας είναι οι αγώνες και το κίνημα. Εκεί θα γίνει σμπαράλια το βρωμερό σχέδιο του αστυνομικού παρακράτους και της κυβέρνησης.